Operacja prostaty - rekonwalescencja po zabiegu

Zgodnie ze statystykami, rak prostaty jest najczęstszą przyczyną przedwczesnych zgonów Polaków. Co najważniejsze - nie jest to spowodowane szczególną "zjadliwością" tego typu nowotworów, ale w dużej mierze ma związek z ich zbyt późnym wykrywaniem. Bardzo często panowie odczuwają wstyd na myśl o wizycie u lekarza w związku z kłopotami tego typu i liczą, że przerost stercza zaniknie sam, bez ingerencji lekarskiej. Niestety, w niektórych przypadkach zmiany okazują się mieć charakter nowotworowy i w związku z ich zbyt późnym wykryciem - szanse pacjenta na wyleczenie drastycznie spadają. Jak wygląda leczenie prostaty i rekonwalescencja po nim?

Metody leczenia prostaty

Rodzaj działania jest każdorazowo dostosowywany do stopnia nasilenia problemu. Nowotwór, po uwzględnieniu jego stopnia zaawansowania, umiejscowienia w sterczu, a także przewidywanej długości życia chorego, może zostać sklasyfikowany jako nowotwór:

- o niskim stopniu ryzyka,

- o średnim stopniu ryzyka,

- o wysokim stopniu ryzyka.

W większości przypadków, nowotwór o niskim stopniu ryzyka nie wymaga leczenia chirurgicznego, a raczej podlega obserwacji przez specjalistę. Jeśli dojdzie do rozwoju raka, wówczas lekarz wdraża odpowiednie leczenie.

Operacyjne leczenie nowotworu prostaty wdraża się dopiero przy jego średnim bądź wysokim stopniu ryzyka, gdy komórki zmienione chorobowo znajdują się jedynie w prostacie i nie dały jeszcze przerzutów. W takiej sytuacji przeprowadza się laparoskopowe usunięcie stercza i ewentualnie węzłów chłonnych zlokalizowanych w pobliżu. Zabieg ten można przeprowadzić również poprzez powłoki brzuszne, jednak jeśli można tego uniknąć, stosuje się metodę laparoskopową ze względu na jej znacznie mniejszą inwazyjność. W przypadku operacyjnego leczenia zmian nowotworowych prostaty, wprowadza się również radioterapię w postaci brachyterapii bądź napromieniowywania. Najczęściej stosuje się je przy chorobie o wysokim stopniu ryzyka.

Operacja prostaty ile dni w szpitalu?

Długość leczenia ambulatoryjnego jest w dużej mierze uzależniona od ogólnego stanu pacjenta, stopnia powodzenia operacji, a także nasilenia objawów. Ciężko jest jednoznacznie stwierdzić, ile czasu chory spędzi w szpitalu, bowiem to każdorazowo decyzja lekarza prowadzącego.

U pacjentów, którzy nie klasyfikują się do leczenia operacyjnego, wdraża się terapię hormonalną.

Rekonwalescencja po operacji prostaty turp

Prostatektomia to najczęściej stosowana metoda leczenia raka prostaty, po której konieczne jest podjęcie rehabilitacji w celu powrotu do pełnego zdrowia. Zdarzają się między innymi krwawienia po operacji prostaty. Każdy niepokojący objaw należy bezwzględnie skonsultować z lekarzem. Wśród najczęstszych powikłań pooperacyjnych wskazać można:

1. kłopoty z erekcją - mogą wystąpić, gdyż gruczoł krokowy znajduje się bardzo blisko nerwów odpowiadających za wzwód. Zdarza się, że problem zanika po rehabilitacji, jednak po usunięciu prostaty niemożliwe jest zostanie biologicznym ojcem w związku z tym, że wytrysk nie jest możliwy;

2. nietrzymanie moczu - to najczęstsza konsekwencja operacji usunięcia prostaty i pojawia się właściwie u każdego mężczyzny. Aby pozbyć się tej przykrej konsekwencji leczenia, należy podjąć rehabilitację.

Rehabilitacja po zabiegu zazwyczaj rozpoczyna się około miesiąca po zabiegu i jest ukierunkowana na poprawę komfortu życia. Ma za zadanie poprawić lokalizowanie mięśni dna miednicy, a ćwiczenia mięśni Kegla wykonywane regularnie - prowadzą do znacznej poprawy ogólnego stanu pacjenta.