Jak opróżnić worek do moczu ?

Ludzie często muszą uczyć się nowych umiejętności. Nie można się ich bać, ale starać dostosować do nowych wymagań.  Jest wiele chorób, które mocno ograniczają funkcjonowanie człowieka. Jest to bardzo problematyczne, a bliskie osoby chorego starają się mu pomóc jak najlepiej potrafią. Jeśli dana osoba ma np. problemy z poruszaniem się, dobrym wyjściem może okazać się założenie cewnika. Jednak na początku może być trudno się do tego przyzwyczaić i przełamać wstyd. Do tego niewiele osób wie, jak opróżnić cewnik?
Worek z moczem trzeba opróżniać co jakiś czas. Jest to umiejętność, której można się łatwo nauczyć. Jeśli chory nie jest w stanie sam tego zrobić, bliskie osoby muszą wiedzieć jak postępować w przypadku potrzeby opróżnienia worka. Można też skorzystać z pomocy wykwalifikowanego opiekuna medycznego.
Jest to czynność, która zapobiega zastojowi moczu oraz wysunięciu cewnika z pęcherza moczowego. Pomaga w profilaktyce infekcji układu moczowego i pozwala monitorować diurezę. Dbanie o regularne opróżnianie worka moczowego jest bardzo ważne.

Cewnikowanie pęcherza moczowego

Pamiętajmy, aby poinformować chorego o planowanym zabiegu. Należy zapewnić mu intymność oraz wyjaśnić techniki wykonywania tej czynności.

Potrzebne są do tego konkretnego materiały: jałowy worek do moczu, rękawiczki, fartuch ochronny, 3 jałowe gaziki (kompresy), podkład foliowy (lub lignina), środek antyseptyczny np. Octenisept, mydło i środek do higienicznej dezynfekcji rąk oraz jałowa zatyczka do cewnika. Nie można zapomnieć również o przyborach i sprzęcie: taca, basen, miska nerkowata, kosz na odpady zakaźne.

Wymiana worka na mocz wymaga dokładnej dezynfekcji rąk oraz założenia fartucha i rękawiczek ochronnych. Dbanie o higieniczne wykonywanie zabiegu jest bardzo istotne.

Po przygotowaniu potrzebnych materiałów i przyborów i założenie odpowiedniego ubrania, najpierw należy podłożyć jałowy kompres gazowy w miejscu połączenia cewnika z drenem worka na mocz oraz zacisnąć cewnik. Potem trzeba rozłączyć cewnik z drenem łączącym worek na mocz i zdezynfekować końcówkę cewnika środkiem antyseptycznym. Następnie jałowy zestaw do odprowadzenia moczu trzeba połączyć z cewnikiem, usunąć stary worek na mocz i zawiesić nowy worek na uchwycie zamontowanym na ramie łóżka poniżej poziomu pęcherza moczowego chorego. Ważne jest, aby po wymienionych czynnościach skontrolować szczelność i drożność zestawu odprowadzającego mocz. Jeśli wszystko jest w porządku, można uporządkować zestaw, zdezynfekować użyte przybory i sprzęt oraz zdjąć rękawice, fartuch ochronny, umyć i zdezynfekować ręce. Po zabiegu należy uzupełnić dokumentację chorego.

Jakie jeszcze zasady obowiązują przy wymianie worka?

Trzeba przestrzegać zasad aseptyki i antyseptyki. Chory musi wiedzieć, że worek na mocz jest umocowany poniżej poziomu pęcherza moczowego. Trzeba kontrolować stan worka z moczem i nie dopuścić do jego przepełnienia. Może to podziałać niekorzystnie na pacjenta, który i tak na pewno jest zestresowany sytuacją.
Należy również pamiętać, o odpowiednim umiejscowieniu worka z moczem. Nie może leżeć na podłodze, ponieważ w rezultacie, chory może mieć infekcję układu moczowego. Nieodpowiednim miejscem będzie również łóżko pacjenta. Zbyt wysokie zawieszenie powyżej poziomu pęcherza moczowego także nie będzie dobrym rozwiązaniem.

Podczas gdy chory będzie się mył, problemu nie powinno stanowić odłączenie używanego worka, zamknięcie cewnika za pomocą jałowej zatyczki, a po zakończeniu kąpieli ponowne podłączenie nowego jałowego worka do moczu.

Kiedy cewnik zostanie osuszony, trzeba go zdezynfekować. Nie jest to trudne - robi się to przez przetarcie jego powierzchni sterylnym gazikiem nasączonym preparatem antyseptycznym do dezynfekcji ran i błon śluzowych. Powinno unikać się preparatów alkoholowych.

Jeśli nie jesteśmy pewni, co jaki czas należy wymieniać worek na mocz, trzeba zastosować się do zaleceń producenta. Natomiast worki na mocz z portem do pobierania próbek i z zastawką bezzwrotną można używać przez okres siedmiu dni. Jeśli chodzi o opróżnianie worka, powinno się to robić raz na dyżurze bądź dostosować się do potrzeb pacjenta.